Czy woda może być „dobra” albo „zła”? Prowokacyjne pytanie do organizatorów nowego festiwalu w Lądku-Zdroju

28 Zobacz galerię

Jaskry pędzelkowate z bibuły kwitnące w sali CKiR w Lądku-Zdroju obudziły w nas tęsknotę. Jak dobrze było przejść się kiedyś wzdłuż Białej Lądeckiej... Te stworzyły organizatorki Festiwalu Dobrej Wody, który pierwszy raz odbył się 22 marca.  Żebyśmy nie zapomnieli, że „zła” rzeka, która zrujnowała życie wielu z nas, tak naprawdę jest dobra?

Byliśmy przekonani, że idziemy na „babską imprezę”. Na miejscu spotkaliśmy jednak zaskakująco wielu mężczyzn, podobnie jak my przekonanych, że w naszych stronach to właśnie kobiety potrafią dotknąć tego, co ważne. Anna Wichlińska, animatorka lądeckiej grupy Mój Lądek-Zdrój, zaczęła najprościej jak się da. – Chcemy wam przekazać wiadomości o dobrej Wodzie – powiedziała otwierając Festiwal.

O tym, że słowo „Woda” warto pisać wielką literą, przekonywała Małgorzata Aszyk, psycholożka i terapeutka z Gdańska. Gdzie spędzamy 9 miesięcy przed urodzeniem? W wodzie. Z czego składamy się potem aż do śmierci? W 70 proc. z wody, a nasz mózg nawet z 75 proc. My jesteśmy dobrzy zatem jaka ma być woda? Może być zła. Jeśli ją źle traktujemy. Woda nie lubi, gdy ją zamykamy na przykład w plastikowych butelkach.

Bez wody/Wody żyć się nie da i to oczywista oczywistość. Pani Małgorzata nie była jednak konsekwentna. Woda jest dobra, ale kawa zła? Każdy kawosz przecież wie, że dobra „mała czarna” musi być z dobrej wody/Wody. Jak dobrzy ludzie. Swój wykład zakończyła jednak nie bezprzykładnym atakiem na naszą ulubioną kawę, ale krótką sesją relaksacyjną. Nic tak nie koi nerwów jak szum płynącej rzeki... Wybaczamy!

Joanna Stoklasek-Michalak mówiła z kolei o nieodłącznym związku człowieka i wody, czy to w Mezopotamii, czy w Międzyrzeczu. Niedorzeczne? Jakże ona potrafi czarować słowem! Wiecie, jak wyjaśniła nazwę Lądek-Zdrój [właśnie takiej pisowni, z myślnikiem, którą niektórzy kwestionują?]. Lądek to wiadomo, mały ląd, na którym żyjemy, Zdrój – źródło wody/Wody... A myślnik? To most między nimi!

Język tworzy kulturę, a ta nas. To nie tylko zatem zabawa słowami. Wiecie przecież, co to „narzecze”. A bóg Ea? A niebóg Aleksander Macedoński? A... itd. Wszyscy oni mieli związek z wodą. Jeśli ktoś lekceważył jej moc, kończył jak wielki Aleksander. Może zatem warto, do czego przekonuje u nas pani Joanna, uznać rzekę za osobę? Niedorzeczne? Nas przekonały do tego dwa krótkie zdania, a nie ideologia.

Kto jest właścicielem rzek? Nie do końca wiadomo, chyba państwo, a zarządza nimi z jego nadania nie resort ochrony środowiska, ale infrastruktury. Nie trzeba ich zatem chronić, ale tylko wykorzystywać? Jeśli rzeka zostanie źle wykorzystana, potraktowana jak ściek, choć prawo tego zabrania, kto ją reprezentuje? Instytucja państwa, czyli kto? Gdyby była osobą prawną, miałaby konkretnych pełnomocników.

Joanna Stoklasek-Michalak zbiera podpisy pod petycją, by właśnie tak się stało. Jeśli chcemy, by woda była dobra, trzeba ją dobrze traktować. Ujarzmić ją w betonowym korycie? To ją tylko rozsierdzi. Dobry przykład tego mieliśmy we wrześniu 2024 roku. O „ważnych dla mieszkańców tematach” świetlica dla dorosłych „Lądownik" [pisaliśmy o tej inicjatywie TUTAJ] proponuje rozmawiać przy dobrym jadle. Tym nas przekonała.

Poczęstunek przygotowało Koło Gospodyń Wiejskich z Bolesławowa wparte przez tamtejszą sołtyskę Monikę Kardynał-Makselan, a dowodem, że na dobrej wodzie był uwarzony, jest mina sołtyski Starej Morawy Marzeny Stołypko. Obie panie kochają rzeki i poprowadziły uczestników Festiwalu wzdłuż Białej Lądeckiej. A my udaliśmy się na doskonałą kawę, choć z nie aż tak dobrej wody, jakbyśmy chcieli. [kot]