[FOTO] Mistrz ortografii jest tylko jeden

32 Zobacz galerię

Świdnickie dyktando od lat cieszy się sporym zainteresowaniem wśród mieszkańców Świdnicy. 

24 września w Centrum Organizacji Pozarządowych w ortograficzne szranki stanęło około 30 osób. 

Pierwsze miejsce i tytuł mistrza wywalczyła sobie w tym roku Karolina Ścisłowicz. Drugie miejsce należało do Tomasza Lewickiego. Trzecią lokatę uzyskała Zuzanna Piotrowska. Najmłodszy uczestnik, 12-letni Maksymilian Skóra otrzymał z rąk zastępcy prezydent Świdnicy, Szymona Chojnowskiego czytnik e-booka. Puchar dla najlepszego urzędu w dziedzinie ortografii na siedmiu startujących zdobyła Grażyna Paszkowska, reprezentantka Straży Miejskiej.

Treść dyktanda poniżej:

Senat Rzeczypospolitej Polskiej ustanowił rok 2016 Rokiem Henryka Sienkiewicza, by w setną rocznicę śmierci pisarza oddać mu należny hołd za to, że w czasach zniewolenia tworzył ku pokrzepieniu serc, a jego książki historyczne zbłądziły pod strzechy. Henryk Adam Aleksander Pius Sienkiewicz herbu Oszyk urodził się w Woli Okrzejskiej, gdy w Galicji wybuchło powstanie krakowskie ( lub Powstanie Krakowskie), zwane też rzezią galicyjską. Pochodził  ze zubożałej szlachty, która w herbarzu polskim ma znak łabędzia. Z linii męskiej, czyli po mieczu, wywodzi się pochodzenie autora „ Trylogii ” od Tatarów osiadłych na Litwie. Pamiętając o swych litewskich przodkach, przybrał więc  pseudonim „Litwos”. Pierwszą lekturą przyszłego noblisty przeczytaną w dzieciństwie były „Śpiewy historyczne” Juliana Ursyna Niemcewicza. Jako trzynastolatek opublikował oryginalny i ówcześnie szokujący plan wyzwolenia  ujarzmionej przez zaborców ojczyzny. Sugerował w nim, że wszyscy Polacy winni peregrynować do Ameryki, aby tam stworzyć regularną i niezwyciężoną armię, która wróci do kraju i pogromi butnych ciemiężycieli. Zarabiał na życie jako prywatny guwerner, reporter, autor felietonów i listów z podróży, w których popularyzował mało dostępną wówczas wiedzę na temat obcych kultur. Sienkiewicz ochoczo rzucał się w wir wojaży, gdyż był ciekaw świata. Odwiedził Grecję, Turcję, Włochy, Półwysep Iberyjski, gdzie zapuścił bródkę i wąsy na modłę hiszpańską. Wziął udział w wyczerpującej wyprawie myśliwskiej do Afryki, gdzie z dubeltówką bądź sztucerem pozował do zdjęć przy trofeach z safari. Literackim śladem tejże ekstremalnej i niebezpiecznej ekspedycji są przygody Stasia i Nel opisane w powieści przygodowej „ W pustyni i w puszczy”. Światowym bestsellerem okazała się epicka opowieść z czasów rzymskich  - „ Quo vadis”, za którą w 1905 roku otrzymał powieściopisarz literacką Nagrodę Nobla. Pisarz miał opinię kochliwego i uwodzicielskiego, był trzykrotnie żonaty, a jego wybranki nosiły imię Maria. Wątki miłosne konstruował z wielkim znawstwem, toteż do historii przeszły takie duety jak Jurko Bohun i Helena Kurcewiczówna z „ Ogniem i mieczem” czy Andrzej Kmicic i Oleńka Billewiczówna z „ Potopu”. Michała Wołodyjowskiego, zwanego Małym Rycerzem, obdarzył własnym kompleksem, bo Sienkiewicz na wielkoluda też nie wyglądał, a ponadto rozkochał go w rezolutnym hajduczku - Baśce Jeziorkowskiej. Witold Gombrowicz, twórca „Ferdydurke”, nazwał z gorzką ironią autora noweli „Sachem” „pierwszorzędnym pisarzem drugorzędnym ”, zaś Mennica Narodowa w latach dziewięćdziesiątych uhonorowała go wizerunkiem na banknocie o nominale pół miliona złotych. Do obiegu językowego weszły teksty bohaterów sienkiewiczowskich, jak choćby Kmicicowe błaganie : „ Kończ waszmość, wstydu oszczędź” czy przechwałki tchórzliwego imć Onufrego Zagłoby herbu Wczele : „Jam to, nie chwaląc się, uczynił”. Najsłynniejsze adaptacje filmowe dzieł Sienkiewicza były hitami kinowymi, a ich reżyserem był Jerzy Hoffman. Wybitny prozaik zmarł w Szwajcarii w 1916 roku, a osiem lat później jego prochy  sprowadzono do kraju i pochowano w podziemiach katedry Św. Jana w Warszawie.