EduBiblioSfera: Dzieci i śmierć

12 Zobacz galerię

Początek listopada niezmiennie od lat wyznacza Dzień Wszystkich Świętych i Dzień Wszystkich Zmarłych. W te dni częściej niż zwykle wspominamy tych, którzy odeszli, bliskich zmarłych. Rozmyślamy nad śmiercią, znikomością, ułomnością i kruchością ziemskiego życia, nad sensem istnienia, przemijania... Trudniej nam mówić o śmierci, choć jest przecież najbardziej naturalnym wydarzeniem w życiu człowieka, jednym z najważniejszych etapów egzystencji ludzkiej.W większości kultur jest postrzegana jako przejście do innego świata, lepszego, gorszego, następnego lub po prostu innego. Tym, co łączy te kultury, to pamięć i dbałość o zmarłych – zarówno w słowach, modlitwie, jak i w czynach, poprzez odwiedzanie ich grobów.

Tradycja stawiania zniczy na grobach pochodzi od dawnego zwyczaju rozpalania ognisk na mogiłach; wierzono że ogrzeją błąkające się po ziemi dusze. Zaduszki zastąpiły pogańskie święto Dziadów, pradawny obrzęd Słowian i Bałtów. Dziady odprawiano dwa razy do roku, wiosną i jesienią (jesienne w noc z 31 października na 1 listopada; wiosenne około 2 maja, według faz księżyca). Miały one na celu nawiązanie kontaktu z duszami zmarłych i zdobycie ich przychylności. Do zwyczaju Dziadów nawiązuje Adam Mickiewicz w II części dramatu „Dziady”. Obchody Dnia Zadusznego zapoczątkowano w chrześcijaństwie w roku 998. Wtedy to, opat Odilon z Cluny ustanowił 2 listopada dniem, w którym miano czcić zmarłych. Zostało to oficjalnie zatwierdzone przez papieża Sylwestra II. Jednak tradycja jest silniejsza niż odgórne nakazy i mimo, iż układ świąt 1 i 2 listopada pozostał w kościele bez zmian, to jednak tradycyjnie wybieramy się na cmentarze właśnie 1 listopada - w czasie dawnych Dziadów.

Dzień Wszystkich Świętych to nie tylko czas refleksji, wspomnień i rozmyślań, to okazja do rozmów o śmierci. To nie są łatwe rozmowy, ponieważ umieranie i śmierć jest dla nas trudnym tematem. Często jest to bardzo bolesny i trudny proces, zarówno dla umierającego, jak i dla jego rodziny. Czasami żegnamy ludzi w sile wieku, kompletnie nieprzygotowani na takie zdarzenie, przez całe lata nie mogąc się z tym nagłym odejściem pogodzić. Czy byłoby nam łatwiej, gdybyśmy od czasu do czasu wspólnie o śmierci rozmawiali? Warto się do tych rozmów przygotować sięgając po zaproponowaną literaturę. Znajdziemy tam wskazówki, podpowiedzi jak rozmawiać o śmierci z dziećmi, z bliskimi, z osobami chorymi. Jak sobie poradzić, gdzie szukać pomocy w momencie utraty bliskiej osoby.

Biblioteka Pedagogiczna w Ząbkowicach Śl.

ul. Mickiewicza 10

Tel. 74 8152303

e-mail: zabkowiceslaskie@dbp.wroc.pl

katalogi on-line: http://aleph.dbp.wroc.pl:8991/F/