Ze Zmartwychwstałym po nowe życie
"Ze zmartwychwstałym po nowe życie" to słowa przewodnie, które w dniach 18 - 19 marca w sali II Liceum Ogólnokształcącego w Dzierżoniowie przodowały wydarzeniu, w którym udział brały wszystkie szkoły ponadgimnazjalne z Dzierżoniowa. Uczniowie, a także nauczyciele i zaproszeni goście w silnym skupieniu, a także w wierze przeżywali rekolekcje.
- Tak na prawdę chodzi o to, żeby odkryć że wszystko co tak na prawdę w życiu posiadam pochodzi od Boga. Mogę być szczęśliwy dzięki temu co daje mi Bóg. Hasło przewodnie odpowiada na potrzeby współczesnego człowieka. Każdy z nas chce być człowiekiem szczęśliwym. Bóg nie chce nic innego oprócz naszego szczęścia. Myślę, że rekolekcje to wyśmienity moment na zatrzymanie się i zastanowienie się nad sobą. Jest mała frekwencja, jest to jednak nie ważne, bo nie liczy się ilość a jakość. Wierzę w to, że osoby, które tu są, chcą tu być i pragną się czegoś nauczyć - powiedział Doba.pl, ks. Dawid Fiołek
Foto. Wojciech Bolesta - Doba.pl
Komentarze (80)
REASUMUJĄC PROPONUJE BOJKOT STRONY DOBA. PL I TO WŁAŚNIE CZYNIĘ. ŻEGNAJ DOBO- ALBO SIE POPRAWISZ ALBO............
2. Wolność wypowiedzi to nie chamstwo i naruszanie prawa.
3. Doba bardzo mocno przeżyje twój bojkot.
4. Nie pisz wielkimi literami- nie musisz krzyczeć, żeby cię przeczytano.
met-bedzie-musial-zajac-sie-oszczerstwam
i-senyszyn-wobec-zolnierzy-wykletych-zob
acz-dokumenty Takie sprawy troszkę trwają, więc nie kpij i czekaj spokojnie.
http://www.karmel.pl/hagio
grafia/martin/galeria1.php
Dlaczego zaprzeczasz bezmyślnie prawdom, dla których inni poświecili życie?
Poezje
Św. Jan od Krzyża (jan de Yepes)
ŻYJĘ NIE ŻYJĄC W SOBIE
(Vivo sin vivir en mi)
Śpiew duszy dręczonej tęsknotą za widzeniem Boga.
Żyję, nie żyjąc w sobie,
Nadziei skrzydła rozwieram,
Umieram, bo nie umieram!
1. Ja już nie żyję w sobie,
Bez Boga żyć nie mogę!
Bez Niego i bez siebie
Jakąż odnajdę drogę?
Miast życia - tysiąc śmierci! -
W głębie życia się wdzieram,
Umieram, bo nie umieram!
2. To życie, którym żyję,
To zaprzeczenie życia,
To ciągłe umieranie!
Aż pójdę do zdobycia
Ciebie, mój Boże! - Słyszysz?
Ja się życia wypieram,
Umieram, bo nie umieram!
3. Pozbawiony tu Ciebie,
Jakież życie mieć mogę?
Jeno śmierć ustawiczna!
Czuję o siebie trwogę,
Serce w bólu się krwawi,
Więc ku Tobie spozieram!
Umieram, bo nie umieram!
4. Ryba z wody wyjęta,
Co się wśród suszy pławi,
Przynajmniej ma tę pewność,
Że ją śmierć w końcu strawi.
Lecz męce mej cóż zrówna?
Ja bóle wszystkie zbieram!
Umieram, bo nie umieram!
5. Gdy skupiam moje myśli
W Tajemnicy Ołtarza,
Wiedząc, żeś tam jest skryty,
Ma miłość się rozżarza
I jeszcze więcej cierpię!
W sercu tęsknotą wzbieram!
Umieram, bo nie umieram!
6. A gdy się cieszę w duszy,
Że ujrzę Cię tam w niebie,
Boleść moja się zwiększa,
Że mogę stracić Ciebie!
I żyjąc w tej udręce
Nadziei skrzydła rozwieram,
Umieram, bo nie umieram!
7. Wyrwij mnie już z tej śmierci,
Boże mój, i daj życie!
Nie chciej mnie dłużej trzymać
Na tym wygnańczym świecie!
Patrz, jak Ciebie pożądam,
W bólu rany otwieram,
Umieram, bo nie umieram!
8. Lecz będę już tu płakał
I znosił ból istności,
Bo trwa moje wygnanie
Za grzechów moich złości.
Lecz kiedyż ten czas przyjdzie,
Na który duszę otwieram,
Kiedy szczęśliwy zawołam:
Żyję, bo nie umieram!?
Bóg, który stworzył świat i wszystko na nim, On, który jest Panem nieba i ziemi, nie mieszka w świątyniach zbudowanych ręką ludzką i nie odbiera posługi z rąk ludzkich, jak gdyby czegoś potrzebował, bo sam daje wszystkim życie i oddech, i wszystko. ...masz coś jeszcze do powiedzenia Katotalibie
Pomawiasz, młody człowieku...
Powodzenia !
Takim krzykiem i takim myśleniem zakrzykujesz własne grzechu i z góry dajesz sobie rozgrzeszenie. Tak też można. Powodzenia- powtarzam!
Eucharystia i kapłański celibat
24. Ojcowie synodalni zechcieli podkreślić, że kapłaństwo służebne wymaga pełnego upodobnienia się do Chrystusa poprzez Święcenia. Szanując odmienną praktykę i tradycję wschodnią, trzeba potwierdzić głęboki sens kapłańskiego celibatu, który słusznie jest uważany za nieoceniony skarb, co potwierdza również wschodnia praktyka dokonywania wyboru biskupów tylko spośród tych, którzy żyją w celibacie, i okazywanie wielkiego szacunku wobec wyboru celibatu, jakiego dokonują liczni prezbiterzy. Bowiem w tym wyborze kapłana znajduje się szczególny wyraz oddania, które upodabnia do Chrystusa, oraz wyłączny dar z siebie dla Królestwa Bożego 75. Fakt, że sam Chrystus, wieczny Kapłan, przeżył swoją misję aż do ofiary krzyża w stanie dziewiczym, stanowi pewny punkt odniesienia dla zrozumienia sensu tradycji Kościoła łacińskiego w tej sprawie. Ponadto, nie wystarcza rozumienie celibatu kapłańskiego na sposób wyłącznie funkcjonalny. W rzeczywistości wyraża on szczególne upodobnienie stylu życia kapłana do samego Chrystusa. Taki wybór jest przede wszystkim oblubieńczy; jest utożsamieniem się z sercem Chrystusa Oblubieńca, który daje życie za swą Oblubienicę-Kościół. Nawiązując do wielkiej tradycji kościelnej, do Soboru Watykańskiego II 76 oraz do papieży, mych poprzedników 77, potwierdzam piękno oraz znaczenie życia kapłańskiego przeżytego w celibacie jako wyrazisty znak całkowitego i wyłącznego oddania Chrystusowi, Kościołowi oraz Królestwu Bożemu, i dlatego potwierdzam obowiązywanie celibatu w tradycji łacińskiej. Kapłański celibat przeżyty w sposób dojrzały, z radością i oddaniem jest ogromnym błogosławieństwem dla Kościoła i również dla całego społeczeństwa.
Siedź w swoim bajorze i nie obrażaj ludzi, dla których te wartości są ważne !
ieje/ dobra lektura dla ludzi myslacych:):)
Na szczęście nikogo nie obchodzisz głąbie, tym bardziej twoje życzenia.
wczoraj, 16 godz temu autor: , ip: 88.156.137.222